Systemisch werk gaat over vergeving.
Soms vragen mensen mij; “Leg nu eens uit wat systemisch werk of familieopstellingen is? Doe het nou eens niet in een ellenlang verhaal, waar ik niks van snap, maar in gewone mensentaal.” Tja, een goeie vraag, want dit is nauwelijks uit te leggen wat ik ervaar tijdens het uitwerken van een vraag in een opstelling. Er gebeurd zoveel in de ervaring en ervaringen die ik van binnen voel en meemaak hebben vaak geen woorden. Ze zijn groter dan woorden. En met dat ik er woorden aan geef, blijkt dat het niet de lading dekt en verzand ik in een niet te volgen beschrijving van een korte ervaring. Meestal nodig ik dan mensen uit om eens als representant bij een opstelling aanwezig te zijn, omdat de ervaring veel meer zegt dan duizend woorden. Gevolg: “Oh..wat indrukwekkend en intens. Ja, dat is niet uit te leggen!”
Het is geen therapie, methodiek of werkwijze. Eigenlijk gaat dit werk over vergeving. En bij vergeving, echte vergeving heb je niet de ander nodig om je vrij te maken. Het heeft alles te maken dat jij je (voor)oordelen en innerlijke beelden uit het verleden die je gevangen houden, weer kan loslaten. In vrede kan zijn met wat zich ooit heeft voorgevallen. Anders ben je levenslang gebonden en verzuurd het je leven i.p.v. dat jij jouw leven leidt zoals het voor je bedoeld is.
Om er weer vrij van te zijn, zal het ware verhaal gezien moeten worden. Niet het verhaal gebaseerd op het beeld van de persoonlijkheid, maar het ware verhaal in zijn volle glorie. Opstellingen bieden het podium waarin, met behulp van representanten, deze ware verhalen zich kunnen laten zien. Voor de vrageninbrenger een hulpmiddel om oordelen te kunnen transformeren naar de vergeving waardoor de nieuwe beelden helpen om weer vrij te zijn van deze dynamiek en waardoor je weer jouw autehtieke leven kunt leiden. Door het zien en erkennen van wat zich toont in een opstelling, is het voor de vrageninbrenger een impuls om het proces van vergeving in gang te zetten.