Wat je niet ziet, bepaald grotendeels je leven.
“What you don’t see, is what you get” Dat is het tegenovergestelde van wat in de computerwereld gangbaar is: WYSIWYG (What you see is what you get). Lekker simpel en binair digitaal. Binair is opgebouwd uit 1en en nullen, zwart/wit. Helaas is het leven wat gecompliceerder dan deze binaire wereld. Wat we niet zien of willen zien, zorgt er grotendeels voor dat levensthema’s die we niet verwerken, steeds zich gaan herhalen. En dan denk ik wel eens, hoe is het nu mogelijk dat ik dit weer voor mijn kiezen krijg, ik dacht dat ik dat allang achter me had gelaten! Toch blijkt dan vaak dat ik te simplistisch er over gedacht heb en onderschat dat ik ook een “product” ben van een lange lijn voorouders die hebben bepaald dat ik hier nu sta. Met alles erop en eraan. Thema’s die niet gezien zijn uit pijn, verlies en te groot om te dragen en toe te laten. Maar die er wel voor zorgen dat ik niet vrij ben om mijn keuze’s te maken, maar uit loyaliteit volg wat het familiesysteem van me vraagt.
Pas als daadwerkelijk wordt gezien wat vermeden is (verstrikking), pas dan komt er rust. Als de pijn en verdriet van verlies ten volle genomen kan worden en erkend, dan komt er ruimte en compassie. In de opstelling wordt zichtbaar, met behulp van representanten, wat vermeden is. Hoe verschrikkelijk ook de gebeurtenis is geweest. Het in contact komen met deze situatie maakt dat de liefde in het systeem weer kan stromen en iedereen weer zijn/haar rechtmatige plek kan innemen.