Op weg gaan naar die andere samenleving, een ambitieus plan zou je zeggen, en dat is het ook! Maar tegelijkertijd is het onafwendbaar. Ons collectief bewustzijn wijst in die richting. Onze wereld staat “in brand” en op de rand van een ”wij” samenleving waar we, in verbinding met onze ware natuur en alles wat ons omringt, nieuwsgierig worden naar elkaars verschillen en herkomst. Waar we als mensheid in de kring van het bestaan gaan staan, als een van de schakels in de ketting. Waar we als individu een druppel zijn in de onmetelijke oceaan van al het Leven.
Innerlijk groeien naar die “nieuwe morgen”. Dit doet een enorm appèl op ons. Veranderen vraagt moed om onze interne achieven te openen en daarbij de onvermijdelijke vragen te stellen die ons doet beseffen wat waar is en wat niet. Ik ga de systemen niet bestrijden, maar ik wil bouwen. Ik ben niet uit op een revolutie, maar ben erop uit om te bouwen aan een fundament van verbonden diversiteit, harmonie en schoonheid.
Ik voel mijn verantwoordelijkheid: “Verander de wereld en begin in mijzelf”. Want duurzame veranderingen vinden niet plaats omdat we de buitenwereld veranderen maar omdat we onze verhouding tot die buitenwereld transformeren. In onze binnenwereld vinden de werkelijke veranderingen plaats die ervoor zorgen dat we onze samenleving gaan herscheppen.