Zolang ik mij kan herinneren, heb ik mij verwonderd over de wereld om mij heen en hoe deze functioneerde. Meestal voelde ik een afstand tussen mijn binnenwereld en de wereld die we onze samenleving noemen. Meedoen was onontkoombaar omdat ik nog geen alternatief zag.
Zeker… in de carrièrerace om hoger in de piramide te komen heb ik meegedaan. Meer verdienen, status, hypotheek, auto…, maar het bracht me uiteindelijk niet de vervulling die ik diep van binnen zocht. Maar wat zocht ik eigenlijk? Iets, wat ik van binnen voelde maar nog niet kon duidden omdat ik geen voorbeeld geleefd zag. Soms ontwaarde ik die “nieuwe wereld van harmonie” in kleine momenten. Een blik van verstandhouding, een daad uit liefde, een warm hart, een oprecht uitgereikte hand.
Ik ga de systemen niet bestrijden, maar ik wil bouwen. Ik ben niet uit op een revolutie, maar ben erop uit om te bouwen aan een fundament van verbonden diversiteit, harmonie en schoonheid. Ik voel mijn verantwoordelijkheid: “Verander de wereld en begin in mijzelf”. Want duurzame veranderingen vinden niet plaats omdat we de buitenwereld veranderen maar omdat we onze verhouding tot die buitenwereld transformeren. In onze binnenwereld vinden de werkelijke veranderingen plaats die ervoor zorgen dat we onze samenleving gaan herscheppen.